/p. 297/ I. C. – An quia applicatio, quasi in angusto facta,
vim patitur? An quia aurium membranula ictu percutitur
vehementiori, quam par est, iccirco repente
contrahitur et cum ea simul et nervulus
quidam ad radicem usque dentium, quem in
locum novus illico incidens aër, nescio quem
circa dentes horrorem efficit. Alex. – Asper sonus
cur non plausibilis? I. C. – Quia, cum per
inaequalem feratur superficiem, aëris confundit
circulationes et speciem quasi fractam ad
sensum defert, unde et sensatio simul varia
fit et confusa, ad quam non se applicat animus.
Alex. – Uniformis sonus cur importunus?
I. C. – Quia nihil novum percipit anima, coacta
nihilominus suas vires ad illum intendere.
Alex. – Cur cultellorum stridor, qui ob acutam
soni contentionem aviculas in cancellatis caveolis
inclusas cantatum provocat, familiarem
nostrum, quem honoris causa subticeo, ad
urinam illico faciendam impellit? I. C. – An
quia stridor ille horrorem incutit; ex horrore
foris tolluntur pili, intus musculi succutiuntur.
Alex. – At cur ob stridorem horrore perfundimur?
I. C. – An quia calor imbecillus levi
de causa quatitur, admissus per aërem sonus
movet aërem, qui intus est, ijs proxima quaeque,
illis alia suis sedibus convelluntur.